اولین اثر عبادت،تسلط بر خود
اولین اثر عبادت که انسان را به خدا نزدیک می کند {تسلط بر خود است } .
از اینجا شما بفهمید کدام عبادت قبول است و کدام قبول نیست .
عبادت بدون اینکه انسان را به خدا نزدیک کند عبادت نیست ،یعنی باور نکنید که انسان عبادت کند ولی به خدا
نزدیک نشود و عبادتش را هم درست انجام داده باشد ،چنین چیزی محال است
عبادت مرکب تقرب و نزدیک شدن به خداوند است.آن وقت عبادت بنده و جنابعالی مقبول است که ما را به خدا
نزدیککند و باور نکنید که انسان به خدا ،این کانون لایتناهای هستی نزدیک بشود ولی بر بصیرت و ایمان و
روشنائی اش افزوده نشود ،بر قدرت و حیات و اراده و تسلطش افزوده نشود.
اولین مرحله که اولین نشانه است برای اینکه ما بفهمیم آیا عبادت ما مورد قبول پروردگار هست یا نیست ،
ارزش اجتماعی عمل ماست .
یعنی چه؟
یعنی اگر ما عبادت کنیم -این عبادت- که مکرر هم هست و مخصوصا درباره ی نماز بیشتر صدق می کند
-برای چیست ؟
برای اینکه ما همیشه یادمان باشد که بنده هستیم و خدائی داریم .
گاهی افرادی سوال میکنند فایده ی نماز خواندن ما برای خدا چیست؟ برای خدا چه فایده ای دارد که من
نماز بخوانم ؟
دیگری می گوید : شما می گویید من نماز بخوانم ،نزد خدا اعلام بندگی کنم ؟مگر خدا نمی داند که من
بنده اش هستم ؛
که مرتب بروم آنجا بایستم اعلام بندگی کنم ،تعظیم کنم ،چاپلوسی کنم تا خدا یادش نرود که چنین
بنده ای دارد .اگر خدا یادش برود ،چنین خدائی که خدا نیست ،شما کهمی گوئید خدا هرگز یادش
نمی رود ،پس عبادت کردن برای چیست؟
خیر ،نماز برای این نیست که خدا یادش نرود چنین بنده ای دارد ،نماز برای این است که بنده،یادش نرود
خدائی دارد ؛نماز برای این است که ما همیشه یادمان باشد بنده هستیم ،یعنی چشم بینائی در بالای
سرِ ما وجود دارد ،در قلب ما وجود دارد .در تمام جهان وجود دارد ؛یادمان نرود به موجب اینکه بنده هستیم
خلقت ما عبث نیست ،بنده هستیم ،پس تکلیف و وظیفه داریم .
پس اینکه من نماز می خوانم ،مرتب میگویم
" الله اکبر ..،لاحول و لا قوة الا بالله ...، سبحان الله "
و اعلام عبودیت میکنم که من بنده هستم ،برای این است که همیشه یاد خدا در دل من باشد .فایده ی
آن چیست ؟
در این مرحله ،فایده اش این است : یادمان هست که بنده هستیم ،یادمان هست که وظیفه
داریم ،یادمان هست که قانون خدائی عادلانه ای در دنیا وجود
دارد ،به این قانون باید عمل بشود...
